Ρετσίνι - η πρώτη ύλη για κάθε οινοποιό

Είναι ένα από τα δημοφιλέστερα ελληνικά αλκοολούχα ποτά. Η παραγωγή ρετσίνας γίνεται από την αρχαιότητα ακόμα, όταν η προσθήκη ρητίνης (ρετσινιού) αποσκοπούσε στην καλύτερη συντήρηση του κρασιού, και όχι μόνο στην προσθήκη αρώματος.

Η μοναδική γεύση της λέγεται ότι έχει προέλθει από την πρακτική της σφράγισης των αμφορέων, με ρετσίνι από πεύκα κατά τους αρχαίους χρόνους. Πριν από την εφεύρεση των στεγανών μπουκαλιών γυαλιού, το οξυγόνο αλλοίωνε τα κρασιά πολύ γρήγορα. Για να στεγανοποιήσουν το στόμιο, οι αρχαίοι εφεύραν την χρήση της ρετσίνας πεύκου, η οποία συγχρόνως εμπλούτιζε με την πάροδο του χρόνου το κρασί με το χαρακτηριστικό της άρωμα. Αργότερα εφευρέθηκε και η πρακτική της προσθήκης της ρετσίνας στο μούστο για τον αρωματισμό του κρασιού και την καλύτερη συντήρησή του.

Το ρετσίνι δίνει μία χαρακτηριστική ιδιάζουσα γεύση στο κρασί και προσφέρει μια σχετικά μικρή προστασία από τις οξειδώσεις, λόγω του σχηματισμού στην ελεύθερη επιφάνεια του κρασιού, ενός μικρού στρώματος τερεβινθελαίου.

Η ρετσίνα  παρασκευάζεται όπως ακριβώς ένα λευκό ξηρό κρασί κοινής κατανάλωσης, με μόνη διαφορά την προσθήκη μικρής ποσότητας ρετσινιού πεύκου, κατά την διάρκεια  του «βρασίματος» του μούστου. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της είναι κυρίως το Σαββατιανό και πολύ λιγότερο ο Ροδίτης.

Το ρετσίνι προέρχεται από το κοινό πεύκο που επιστημονικά ονομάζεται Χαλέπιος Πεύκη (Pinus halepensis). Η προσθήκη του ρετσινιού οφείλει να γίνεται πριν την έναρξη του «βρασμού» ή κατά την διάρκειά του, με την προϋπόθεση όμως ότι, τα σάκχαρα που έχουν ζυμωθεί, δεν ξεπερνούν το 1/3 της περιεχομένης αρχικής ποσότητας.

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία το ρετσίνι που προστίθεται δεν πρέπει να ξεπερνά το 1 κιλό/100κιλά μούστου.Στην πράξη βέβαια χρησιμοποιούνται πολύ μικρότερες ποσότητες, κατά την προσθήκη του. Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι η ρετσίνα αναγνωρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, σαν αποκλειστικά Ελληνικό προϊόν και χαρακτηρίζεται σαν «οίνος ονομασίας κατά παράδοση».

Όσον αφορά στην ποσότητα της ρητίνης που προστίθεται, αυτή διαφέρει από οινοποιό σε οινοποιό και στην ουσία είναι εκείνη η οποία διαμορφώνει και τον τελικό χαρακτήρα της ρετσίνας, χαρακτηρίζοντας την σαν «ελαφριά» ή «βαριά».

Πολλοί την φτιάχνουν λοιπόν με μια αναλογία πάνω-κάτω μέχρι 150-250 γρ. στα 250κιλά, αλλά τελικά εξαρτάται από το πόσο" βαριά ή ελαφριά" την θέλουμε, και, την προσθέτουν στην δεύτερη ή τρίτη μέρα όταν αρχίζει ο έντονος βρασμός του μούστου, μέσα σε "τουλπάνι" κρεμασμένη για τουλάχιστον 10-15 μέρες και κάποιοι ίσως μέχρι το κλείσιμο. Έτσι ότι είναι να πάρει ο μούστος θα το πάρει και μετά αφαιρείται το τουλπάνι και η ρετσίνη γιατί δεν έχει και νόημα μέσα στο βαρέλι να υπάρχουν κομμάτια της.

Ρετσίνα δεν κάνουν όλα τα σταφύλια αλλά μόνον συγκεκριμένα λευκά, πχ κλασικά το σαβατιανό. Καλό είναι να μην είναι παραπάνω από 11-11,5 τελικούς βαθμούς και η υπερβολική ποσότητα ρετσινιού αλλοιώνει τα γευστικά χαρακτηριστικά του κρασιού, το "πικρίζει" και το κάνει να δημιουργεί και  περαιτέρω στομαχικές διαταραχές, όπως "καούρες" κλπ

Στο ηλεκτρονικό κατάστημα του ιστότοπου μας, μπορειτε ευκολα να αγοράσετε φρέσκο ρετσίνι, άριστης ποιότητας, σε μικρές ή μεγάλες ποσότητες για κάθε σας ανάγκη. 

Σε συσκευασίας  απο ενα κιλό, δύο κιλά, πέντε κιλά, επτά κιλά κοκ.